Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Ratio quidem vestra sic cogit. Facillimum id quidem est, inquam. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Sint modo partes vitae beatae. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

At certe gravius. Eademne, quae restincta siti? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; An eiusdem modi?

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Bork: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Primum divisit ineleganter;: Illi enim inter se dissentiunt.
Peccata paria.: Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Tria genera bonorum;: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork: Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.
Bork: Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Non laboro, inquit, de nomine.
De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Tanta vis inerat in verbis propter earum rerum, quae significabantur his verbis, dignitatem, ut altior fieres, ut interdum insisteres, ut nos intuens quasi testificarere laudari honestatem et iustitiam aliquando ab Epicuro.

Nec vero audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem,
quod vos interdum vel potius nimium saepe dicitis, nihil
dolere.

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat
necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.